Policjanci przewieźli rocznego chłopczyka i jego matkę do szpitala. Dziecko na przejściu granicznym w Medyce traciło przytomność, miało wysoką gorączkę. Maluch szybko trafił pod opiekę lekarzy – podała w poniedziałek przemyska policja. 6-latek musiał szybko trafić do szpitala. Pomogli policjanci [wideo] (dan) 25 kwietnia 2019, 11:51 Emmy, 10 mln wyświetleń na YouTube, praca z międzynarodowym zespołemA to wszystko dzięki wytrwałości i „dłubaniu” klatka po klatce osobistych historii, i COVID-19: W razie pogorszenia stanu pacjent powinien szybko trafić do szpitala. W sytuacji pogorszenia stanu zdrowia pacjenta z COVID-19, leczonego w domu, nie należy zwlekać z kierowaniem go do szpitala - wskazali w swym stanowisku konsultanci krajowi z medycyny rodzinnej, chorób zakaźnych oraz anestezjologii i intensywnej terapii we . W razie pogorszenia stanu zdrowia pacjent powinien szybko trafić do szpitala. Nie należy opóźniać kierowania pacjenta do leczenia szpitalnego. - stwierdzili eksperci. Kiedy do szpitala? Zalecili, aby kierować do szpitala pacjenta w razie duszności występującej w spoczynku i utrudniającej mówienie, częstości oddechów powyżej 30 na minutę, w przypadku sinicy lub hipoksemii – saturacji krwi tętniczej tlenem zmierzonej pulsoksymetrem poniżej 94 proc., a w przypadku chorych z przewlekłą niewydolnością oddechową, np. POChP, zwłóknienie płuc – poniżej 88 proc. Dodali też, że hipoksemia jest wskazaniem do hospitalizacji niezależnie od subiektywnego uczucia duszności. Do szpitala należy też skierować pacjenta z gorączką powyżej 39 st. Celsjusza, szczególnie utrzymującą się przez ponad dobę i powodującą bardzo znaczne osłabienie pacjenta w wieku średnim lub podeszłym, a także w razie kaszlu utrudniającego swobodne oddychanie i mówienie, bólu w klatce piersiowej, spadku ciśnienia tętniczego krwi poniżej 90/60 mmHg (jeśli chory zazwyczaj ma wyższe) oraz zmian świadomości i zachowania – trudność w obudzeniu chorego, niepokojąca zmiana zachowania i sposobu mówienia, utrudniony lub niemożliwy kontakt z chorym, utrata przytomności. Czym NIE LECZYĆ koronawirusa? Konsultanci krajowi z medycyny rodzinnej, chorób zakaźnych oraz anestezjologii i intensywnej terapii we współpracy z Radą Medyczną przy premierze nie zalecają stosowania pewnych leków, deksametazonu, bo u osób „niewymagających tlenoterapii ani mechanicznej wentylacji płuc stosowanie glikokortykosteroidów zwiększa ryzyko zgonu”. Specjaliści nie zalecają również podawania glikokortykosteroidów wziewnych w leczeniu COVID-19 ze względu na brak danych o ich skuteczności, jak również leków o działaniu przeciwwirusowym, charakteryzujących się wątpliwą skutecznością lub o dowiedzionej nieskuteczności, w tym: amantadyny, chlorochiny, hydrochlorochiny, lopinawiru z rytonawirem czy azytromycyny. Dodatkowo nie zalecają też włączania leków przeciwpłytkowych ani przeciwzakrzepowych, o ile nie pojawią się wskazania inne niż zakażenie koronawirusem, i stosowania innych leków, w tym inhibitorów ACE i statyn. Wskazali również na to, że „mimo wstępnych doniesień o ewentualnej szkodliwości stosowania ibuprofenu kolejne badania kliniczne na dużych populacjach chorych na COVID-19 nie wykazały takiej zależności. Dlatego brak jest danych uzasadniających wybór poszczególnych leków z tej grupy”. Natomiast stosowanie antybiotyków jest uzasadnione wyłącznie u osób z przewlekłymi chorobami zapalnymi z zakażeniem (np. z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc), poddawanych immunosupresji lub z niedoborami odporności z innych przyczyn oraz w razie przewlekającej się infekcji dolnych dróg oddechowych powyżej 14 dni z cechami zakażenia bakteryjnego, np. pojawienie się ropnej plwociny. Witaminy w walce z COVID-19? Jeśli chodzi o stosowanie pewnych witamin i suplementów diety, eksperci podkreślili też, że nie ma wiarygodnych danych o wpływie np. stosowania witaminy D na ryzyko zakażenia i przebieg COVID-19. Ze względu na powszechny niedobór witaminy D w populacji – szczególnie w okresie jesiennym i zimowym – oraz niewielkie ryzyko powikłań zaleca się stosowanie suplementacyjnej dawki wit. D do 2000 IU dziennie u dorosłych (do 4000 IU u osób powyżej 75. roku życia), zgodnie z zaleceniami suplementacji tej witaminy w populacji polskiej. - wyjaśniają eksperci. Wskazali też, że zalecenie Agencji Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji wskazują na ryzyko cięższego przebiegu choroby u pacjentów z niedoborami witaminy D, przy jednoczesnym małym ryzyku związanym ze stosowaniem tego preparatu. Zaznaczyli jednak, że brak istotnego wpływu podawania witaminy D na przebieg ostrych infekcji dróg oddechowych. Podobnie sytuacja wygląda ze skutecznością witaminy C i cynku. Objawy, które powinny niepokoić Zauważyli, że konieczność stosowania tlenoterapii w leczeniu COVID-19 stanowi bezwzględne wskazanie do hospitalizacji. Pacjent z chorobą COVID-19, u którego pojawia się niewydolność oddechowa wymagająca stosowania tlenoterapii, wymaga niezwłocznego leczenia w warunkach szpitalnych. Tlenoterapia domowa jest powszechnie stosowana w leczeniu pacjentów z przewlekłą niewydolnością oddechową, lecz nie może być stosowana w leczeniu ostrej niewydolności oddechowej. Pojawienie się ostrej niewydolności oddechowej świadczy o postępie choroby i groźbie bardzo szybkiego pogorszenia, mogącego prowadzić do bezpośredniego zagrożenia życia. Dodatkowo zastosowanie tlenoterapii w domu może spowodować opóźnienie w dotarciu pacjenta do szpitala, przez co pacjent traci szansę na otrzymanie leczenia wymagającego zastosowania w pierwszych dobach choroby COVID-19 o ciężkim przebiegu (5-8 dni od wystąpienia objawów)" - ostrzegają eksperci. Z drugiej strony zalecili kontynuację stałego leczenia chorób przewlekłych, w tym: glikokortykosteroidami – także wziewnymi – ze wskazań innych niż COVID-19, niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, lekami przeciwnadciśnieniowymi (w tym inhibitory ACE), statynami, lekami przeciwpłytkowymi i przeciwzakrzepowymi. Nie wykazano zwiększenia ryzyka zgonu związanego z leczeniem częstych chorób przewlekłych. - zaznaczyli. Ogólne zalecenia dla chorych Eksperci nie widzą też przeciwskazań do stosowanie leków przeciwgorączkowych w przypadku gorączki powyżej 38,5 st. C. Wskazali, że najskuteczniejsze są niesteroidowe leki przeciwzapalne lub paracetamol. Podali również, że w razie nasilonego kaszlu (utrudniającego mówienie i sen) wskazane są leki przeciwkaszlowe. W ciężkich przypadkach można rozważyć stosowanie preparatów z zawartością kodeiny. Zwrócili też uwagę na to, by przyjmować płyny – nie mniej niż 2 litry na dobę. W przypadku chorych z przewlekłą niewydolnością serca i przewlekłą niewydolnością nerek wskazana jest samokontrola diurezy, nasilenia obrzęków oraz codzienny pomiar masy ciała. - przypomnieli konsultanci krajowi z medycyny rodzinnej, chorób zakaźnych oraz anestezjologii i intensywnej terapii we współpracy z Radą Medyczną przy premierze. Ponadto u chorych na COVID-19 powyżej 65 lat oraz wszystkich leczonych z powodu nadciśnienia tętniczego i niewydolności serca powinno się mierzyć ciśnienie tętnicze, a u wszystkich pacjentów z dusznością spoczynkową, a szczególnie u osób w wieku powyżej 60 lat monitorować saturację krwi tętniczej tlenem za pomocą pulsoksymetru. Źródło: PAP Niewydolność nerek w cukrzycy Cukrzyca to choroba, która atakuje wiele organów, również nerki. Może współwystępować z ich niewydolnością. Sprawdź, co warto wiedzieć o niewydolności nerek w cukrzycy. Autor zdjęcia/źródło: @ materiały Canpol babies Wyprawka do szpitala to jeden z tych tematów okołoporodowych, który wywołuje wiele wątpliwości. Co spakować do torby, by być przygotowaną na każdą ewentualność, a jednocześnie nie zabierać zbędnych rzeczy? Oto kilka wskazówek, dzięki którym bez problemu skompletujesz wyprawkę. Wyprawka do szpitala to jeden z najważniejszych elementów, które powinny trafić na listę przygotowań związanych z przyjściem dziecka na świat. Podczas kilkudniowego pobytu w szpitalu będziesz potrzebować akcesoriów przeznaczonych do pielęgnacji i higieny noworodka oraz akcesoriów dla kobiet po porodzie. Wyprawka do szpitala – kiedy zacząć ją kompletować? Z kompletowaniem wyprawki szpitalnej nie należy czekać na ostatnią chwilę. Warto mieć świadomość, że – począwszy od 38 tygodnia – poród może rozpocząć się w każdej chwili, zaś pakowanie rzeczy w momencie, gdy odejdą wody płodowe czy zaczną pojawiać się pierwsze regularne skurcze, zwiększa prawdopodobieństwo, że wyprawka do szpitala nie będzie kompletna. Pod wpływem silnego podekscytowania połączonego ze stresem łatwo zapomnieć o wielu istotnych akcesoriach. Zaleca się, by wyprawka do szpitala była gotowa nawet na 4 tygodnie przed planowanym terminem porodu. Dzięki temu odchodzące wody płodowe czy skurcze nie będą żadnym zaskoczeniem. Wówczas wystarczy tylko zabrać ze sobą torbę i wyruszyć na porodówkę. Wspólna torba czy dwie oddzielne? Część mam decyduje się na rozdzielenie swoich rzeczy i akcesoriów dla dziecka na dwie torby, zaś wiele kobiet zabiera ze sobą tylko jedną torbę. Które rozwiązanie jest praktyczniejsze? Nie istnieje jednoznaczna odpowiedź na to pytanie – tak naprawdę każdy wariant jest dobry, jeśli rzeczy są odpowiednio posegregowane. Jeżeli masz dużą torbę, elementy wyprawki szpitalnej możesz spakować w jedną. Jeśli nie dysponujesz dużą torbą czy walizką, swoje akcesoria umieść w jednej mniejszej torbie, a w drugiej rzeczy dziecka. Wyprawka do szpitala dla dziecka – lista Kompletując wyprawkę szpitalną dla dziecka należy spakować kilka najważniejszych rzeczy. Są to akcesoria niezbędne do codziennej pielęgnacji noworodka. Na liście powinny znaleźć się: pieluchy jednorazowe – ok. 30 sztuk (średnio 10 sztuk na każdy dzień); chusteczki nawilżane; krem przeciwdziałający odparzeniom pieluszkowym – do codziennej pielęgnacji; krem na odparzenia ( z tlenkiem cynku) – do stosowania w wyjątkowych sytuacjach; pieluchy tetrowe – 4 sztuki wystarczą; rożek/śpiworek/otulacz; kocyk; ubrania – 3 pajacyki/3 pary śpiochów + 3 kaftaniki bawełniane/3 body z długim rękawem + 3 półśpiochy, 2-3 cienkie czapeczki bawełniane, 2 pary rękawiczek niedrapek, 2-3 pary skarpetek; środki do codziennej higieny. Pamiętaj również o odpowiednim ubraniu na wyjście – powinno być dostosowane do pory roku oraz aktualnych warunków pogodowych. Wyprawka do szpitala dla mamy – lista Wyprawka do szpitala dla mamy to znacznie dłuższa lista niż wyprawka noworodkowa, obejmuje bowiem nie tylko rzeczy przydatne już po urodzeniu dziecka, ale również akcesoria niezbędne przy porodzie. Rzeczy potrzebne na czas porodu: 2 koszule nocne – takie, które będzie można wyrzucić; szlafrok; klapki; ciepłe skarpety; podkłady poporodowe lub podpaski o zwiększonej chłonności. Rzeczy przydatne po porodzie: 2-3 koszule przystosowane do karmienia (np. z guzikami); 2-3 biustonosze do karmienia; jednorazowe majtki poporodowe z siateczki bawełnianej; ręcznik; klapki pod prysznic; przybory toaletowe; wkładki laktacyjne; laktator ręczny lub elektryczny – do pobudzania laktacji; poduszka do karmienia. Zapakuj również ubranie na wyjście pamiętając, że zaraz po porodzie nie wrócisz do figury sprzed ciąży. Dlatego weź pod uwagę nieco luźniejszą odzież, np. tę z połowy ciąży. Pamiętaj o dokumentach Wyprawka do szpitala powinna obejmować również potrzebne dokumenty. Koniecznie zapakuj do torby: dowód osobisty; kartę przebiegu ciąży. Potrzebne będą również wyniki badań, ze szczególnym uwzględnieniem: GBS, WR, USG (koniecznością jest ostatnie zrobione w III trymestrze), grupy krwi, ostatniej morfologii i badania moczu. W przypadku planowanego cięcia cesarskiego (np. z powodu miednicowego ułożenia dziecka) wymagany może być koagulogram (INR, APTT) oraz jonogram (oznaczenie poziomu sodu i potasu). W momencie kompletowania wyprawki warto sprawdzić wytyczne konkretnego szpitala. Być może personel życzy sobie dostarczenia dodatkowych wyników badań lub dokumentów albo akcesoriów dla noworodka i mamy. Pamiętaj też, że nie wszystkie rzeczy musisz mieć w szpitalu od razu. W razie, gdyby czegoś brakowało w skompletowanej przez Ciebie wyprawce, zawsze może to dostarczyć ktoś bliski – pod warunkiem, że odwiedza Cię codziennie, a szpital jest blisko. Poradnik dla pacjenta. Na początek SOR… Szpitalny Oddział Ratunkowy 1) Kolory. W chaosie wojny, w natłoku pacjentów zwożonych z linii frontu personel szpitali polowych musi szybko decydować kogo się jeszcze da uratować, kogo nie, kto może czekać, a kto musi natychmiast trafić na stół operacyjny. Na SORze zamiast numerków oznaczony zostaniesz kolorem. Ten system wywodzi się z medycyny pola walki. Jak widzisz na SORze trwa “wojna” a ty będziesz jej elementem. ps. Najkrócej czekają czerwoni – ale oni w większości już nie są tego świadomi. 2) CZAS. W szpitalu czas płynie inaczej, zwalnia, zatrzymuje się, przyśpiesza, ale wyłącznie gdy robi się gorąco. Ktoś umiera, ktoś krwawi, ktoś nietrzeźwy przywieziony przez policję wymiotuje na podłogę, komuś puszczają nerwy, ktoś płacze… W zależności od tego jak zostałeś “pokolorowany” – siedzisz i czekasz na swoją kolej. Kolej w której ktoś się Tobą zajmie zależy nie od tego kiedy przyszedłeś, ale od oceny twojego stanu zdrowia (patrz pkt. 1). 3) Nigdy nie idź sam! Weź ze sobą osobę, która nie boi się ludzi, która nie boi się pytać, która nie ufa i nie jest naiwna. Nie ufajcie do końca – nigdy nie wiecie na kogo traficie. A bywa różnie… Każą ci chorego zostawić za drzwiami? Zastanów się czy jest to konieczne. “Siedzisz tam za tymi magicznymi drzwiami, myślisz że skoro osoba tam trafiła to już jest pod dobrą opieką, a może się okazać, że to nieprawda bo za drzwiami jest kolejna poczekalnia – gdzie bliski przez następne godziny będzie czekał na swoją kolej.” Druga osoba TO PODSTAWA! 4) Badanie i badania. Pierwsze badanie. Od niego wiele zależy. Musisz być konkretny i rzeczowy. Mów wszystko co cie niepokoi, co boli, czego się boisz. Jeśli nie chcesz zostać w szpitalu, a przyszedłeś tylko po poradę to pomyliłeś miejsca, w takim przypadku lepsza będzie nocna i świąteczna pomoc, a nie SOR. Jeśli zostałeś wysłany na badania, wynik będzie za 5 min. lub 5 godz. Zależy to od tego jakie badanie ci zlecono, czy potrzebny jest opis lekarza specjalisty, jaki jesteś kolor, czy trafiłeś w weekend, o której godzinie, czy badanie jest na SOR czy poza oddziałem… Warto zapytać ile to może potrwać bo wtedy wiesz ile mniej więcej będziesz czekać. Wyniki badań personel otrzyma poza tobą, więc jeśli różnica pomiędzy informacją a czasem oczekiwania jest duża warto dopytać – bo może wyniki leżą i czekają. Na ogół – jeśli są złe raczej dowiesz się o tym szybciej. 5) Informacja – Musisz pytać. Niestety pytający jest niewygodny i rzadko doceniany. Częściej wywołuje reakcje na zasadzie „Hmm, interesuje się, wścibski jest, nie zna się a chce wiedzieć, po co mu to?” Musisz być przygotowany, że pytania nie zawsze są mile widziane. Niestety jeśli tak jest nie wróży to nic dobrego, ale pytać to twój obowiązek. Nie pytasz nie wiesz, nie wiesz, siedzisz i czekasz i coraz bardziej się denerwujesz się, a gdy się denerwujesz możesz przegapić coś naprawdę ważnego. 6) Lekarz. W szpitalu lekarz to “towar deficytowy”, a na SORze wszyscy go potrzebują, więc nie jest łatwo go spotkać i mieć go dla siebie. Przypomnij mu kim jesteś, z czym masz problem i pytaj jaki jest plan działania. Zapamiętaj co powie. Jeśli masz problem z pamięcią – nagrywaj ? Ps. znajomy lekarz w szpitalu to marzenie każdego pacjenta. Wtedy wszystko się zmienia. 7) Pielęgniarki i ratownicy medyczni – jest ich więcej, więc łatwiej o kontakt, lecz nie zawsze o informację. Po informacje o stanie zdrowia zostaniesz odesłany do lekarza, U nich interweniujesz gdy gdy poczujesz się źle. Nie czekaj że będzie lepiej, jeśli widzisz że coś cię niepokoi nie pozwól się dać zignorować! Pamiętaj trwa wojna. 8) Dokumentacja. SOR – to oddział szpitalny, masz z niego otrzymać dokumentację leczenia. W informacji – wypisie powinno się znaleźć wszystko co dotyczyło twojego leczenia na oddziale. Jeśli spadłbyś z łóżka – taki wpis też powinien się znaleźć. Jeśli coś poszło by nie tak, dokumentacja medyczna to twój jedyny dowód na to gdzie, kiedy, co i po co było dla ciebie zrobione. Dokumentację wypełnia personel, sprawdź czy w twoim odczuciu niczego nie brakuje. Drugiej szansy na uzupełnienie nie będzie. 9) SOR i co dalej? SOR – ocenia, ratuje, diagnozuje, obserwuje przekazuje dalej lub wypisuje. Nie ciesz się jeśli zostaniesz wypisany do domu. To wcale nie musi oznaczać, że jesteś zdrowy, (patrz pkt 1) – to może oznaczać tyle, że nie ma miejsca na oddziałach, a ty nie umrzesz w ciągu najbliższej doby… tego jednak w dokumentacji nie znajdziesz. 10) Teoria, czyli miej wszystko na piśmie. Najważniejsze to przeżyć. Życie masz jedno, a zdrowie doceniasz gdy je tracisz. Pamiętaj to nie twoja wina że szukasz ratunku, to twoje prawo. Jesteś człowiekiem i w szpitalu jak wszędzie obowiązują prawa człowieka. Jeśli ktoś jest w stosunku do ciebie opryskliwy, arogancki – nie trać czasu na dyskusje. On ci i tak raczej nie pomoże. Masz prawo poprosić o drugą diagnozę, jeśli odmówią żądaj odmowy na piśmie i wpisu do dokumentacji. Zbieraj informacje, pytaj o nazwiska, wiedz z kim masz do czynienia, nie poddawaj się. Czasem tak niewiele trzeba aby się uratować lub umrzeć. Epilog. Szpitale otrzymały finansowanie bez względu na jakość i ilość wykonanych zabiegów, co przy niewystarczającej wycenie spowodowało, że zupełnie przestało im zależeć na pacjencie. Tragedie które obserwujemy, to pokłosie tego pomysłu. Powstał system w którym Pacjent nie jest już potrzebny, a im bardziej kosztochłonny pacjent – tym bardziej niewygodny dla szpitala.

jak szybko trafić do szpitala